…γιατί η καρδιά μας κι’ αν πονεί
γι’ αγάπη θα χτυπάει
και με κιθαρομπούζουκα
γλυκά θα κελαηδάει…
…γιατί η καρδιά μας κι’ αν πονεί
γι’ αγάπη θα χτυπάει
και με κιθαρομπούζουκα
γλυκά θα κελαηδάει…
Το σεμινάριο-συνάντηση για το ρεμπέτικο τραγούδι, το οποίο πραγματοποιείται ανελλιπώς από το 2009 μέχρι σήμερα, σε συνεργασία με το Μουσείο Φαλτάιτς και τον Δήμο Σκύρου, μαζί με τις παράλληλες και ανοιχτές στο κοινό εκδηλώσεις του, είναι ένας θεσμός ο οποίος ξεπερνά τα όρια της Ελληνικής επικράτειας. Η εμβέλεια του φτάνει μέχρι τη Σουηδία, το Ηνωμένο Βασίλειο, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, την Τουρκία, την Κύπρο, τη Φινλανδία, τη Γαλλία, την Ολλανδία, το Ισραήλ κ.λπ. Επί πλέον, έχει καταδείξει την ανάγκη διατήρησης και προβολής του ρεμπέτικου τραγουδιού, ως μιας από τις βασικές διαχρονικές συνιστώσες του αστικού λαϊκού μας πολιτισμού
Η διαχρονική του αξία ενισχύει με νέα δεδομένα τη μουσική μας, συμβάλλοντας στη δημιουργία και βελτίωση των νέων μουσικών και της μουσικής τους έκφρασης, ιδιαίτερα μετά την αναγνώριση και εγγραφή του Ρεμπέτικου στον κατάλογο της UNESCO για την Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά της Ανθρωπότητας τον Δεκέμβριο 2017
Η 15η Σεπτεμβρίου 2014 για το μουσικό σχήμα των «Παραπεταμένων» είναι μια σημαντική ημέρα. Εκείνη την βραδιά είχαμε μια ανοιχτή στο κοινό συναυλία στον κήπο του Μουσείου «Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων Φοίβου Ανωγειανάκη» στην Αθήνα. Θεία τύχη στο τέλος της συναυλίας είχαμε μια συνάντηση με την Σταυρούλα-Βίλλυ Φωτοπούλου, Ιστορικό–Λαογράφο Διευθύντρια Νεότερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς, του ΥΠ.ΠΟ.Α και τον Λάμπρο Λιάβα, Καθηγητή Εθνομουσικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και διοργανωτή της συναυλίας. Εκείνη τη βραδιά συναποφασίσαμε να κάνουμε μια προσπάθεια το ρεμπέτικο να πάρει τη θέση του «στους καταλόγους της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO», όπως τόσες άλλες πολιτιστικές παρουσίες…ήταν καιρός πια… και το ρεμπέτικο αναγνωρίστηκε τον Δεκέμβρη του 2017 σαν στοιχείο της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας. Πρωτεργάτες της προσπάθειας οι προαναφερθέντες και η Αρχαιολόγος-υπάλληλος του Υπουργείου Πολιτισμού κ. Μάρα Καλοζούμη. Στο πλευρό τους, μαζί με άλλους παράγοντες, το μουσικό σχήμα των «Παραπεταμένων» το οποίο συνέβαλε στη δημιουργία και διαμόρφωση του σχετικού φακέλου υποβολής στην UNESCO. Το Διεθνές σεμινάριο της Σκύρου είναι ένα από τα σημεία αναφοράς της UNESCΟ σχετικά με την αναγνώριση του ρεμπέτικου στους καταλόγους της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς.
© 2020 parapetamenoi.gr, made with by TUSKS, all rights reserved
Τα πρακτικά των σεμιναρίων-συναντήσεων για το ρεμπέτικο στην Σκύρο είναι αναρτημένα στην ιστοσελίδα του σεμιναρίου. Μπορείτε να βρείτε ιστορική και κοινωνιολογική προσέγγιση της ανάπτυξης του ρεμπέτικου τραγουδιού, τις ονομασίες των μουσικών δρόμων στα ρεμπέτικα τραγούδια, ιστορικές αναφορές στην ζωή και το έργο σπουδαίων συνθετών, τραγουδιστών και δεξιοτεχνών του ρεμπέτικου (Θανάση Μανέτα, Κώστα Μπέζο (Α. Κωστή), Μαρίκα Παπαγκίκα, Παναγιώτη Τούντα, Γιώργο Μητσάκη, Γιάννη Παπαϊωάννου, Κώστα Καπλάνη),αλλά και για άλλους όχι τόσο γνωστούς αλλά πολύ σημαντικούς μουσικούς του μεσοπολέμου (Κώστα Φαλτάιτς, Γρηγόρη Ασίκη, Δημήτρη Ατραΐδη, Γιακουμή Μοντανάρη, Κώστα Τζόβενο, Σταύρο Παντελίδη) αλλά και προσωπικές μαρτυρίες για τους αφανείς λαϊκούς μουσικούς. Στοιχεία για τους Μόρτες, τα Κουτσαβάκια και τους Μάγκες. Επίσης μπορείτε να βρείτε μία κοινωνική συσχέτιση των φάντος με το ρεμπέτικο, «η γυναίκα στο περιβάλλον του ρεμπέτικου», μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση από την ερευνήτρια του ρεμπέτικου Gail Holst-Warhaft , μια προσέγγιση στους χορούς των 9, μαρτυρίες για την άνθιση του ρεμπέτικου στον Πειραιά, τα αποτυπώματα του ρεμπέτικου στις γειτονιές του Πειραιά, την άνθηση του ρεμπέτικου στην Θεσσαλονίκη, τις μουσικές των Ελλήνων και φυσικά το ρεμπέτικο στην Φινλανδία καθώς και προσωπικές μαρτυρίες για το πωςμιλάει το ρεμπέτικο στην ψυχή μας.
